Liam Payne imagine

                                                         No siemanko. 
Oby do piątku i WAKACJE ! Uhuhuhuuu Liamkowa się cieszy :3 No a tutaj dodaję ,,imegina" ( Beata - ahahah :D ) z Liamem. Tak wiem, ze już był no ale dawno go nie było to niech się dzieciak trochę pocieszy :D Mam nadzieję, ze się wam spodoba :D Dedykacja dla Victoria McPerrie za wyczerpującego komcia :D A ! Zapomniałam ! Imagin, którego dzisiaj dodaję to 100 imagin na naszym blogu ! ( fanfary) Tak więc Beato ! Mam nadzieję, ze razem dotrwamy do 200 imaginów ! A wam dziękujemy za te wszystkie komentarze, słowa otuchy i przyjaźnie. Bez was ten blog by nie istniał, więc możecie być z siebie dumni ! BRAWA DLA WAS ! ( Brawa, owacje ! ) no odbija mi hahah :D A teraz zapraszam do czytania .......

Powoli zmierzchało. Dzień chylił się ku końcowi. Doczołgałam się na taras i usiadłam w bujanym fotelu. Poczułam strzyknięcie w krzyżu. Cóż ... w tym wieku to zrozumiałe. Obok mnie usiadł mój mąż Liam. Złapaliśmy się za ręce i w milczeniu oglądaliśmy zachód słońca. Tak, szczęśliwa para staruszków żegnająca kolejny dzień z ich życia. Romantyczne, prawda ? Nagle usłyszeliśmy tupot małych stópek. Odwróciliśmy się w stronę okna balkonowego. Chwilę później ukazała się w nim nasza kochana  wnuczka Julia. Pięciolatka podbiegła do nas radośnie  i wskoczyła Liam'owi na kolana. Kilka blond kosmyków wyswobodziło jej się z zaplecionego przeze mnie warkoczyka. Uśmiechnęła się pokazując białe jak perełki ząbki.
- Co tam szkrabie ? - spytał mój mąż i połaskotał małą po brzuszku. Radosny śmiech rozniósł się po ogródku.
- Haha dziadek puść ! - świergotała Julka. Zauważyłam, że trzyma coś w rączce. Zaintrygowana spróbowałam się dowiedzieć.
- Co tam masz ? - spytałam z zaciekawieniem. Dziewczynka pokazała mi ową rzecz. Okazało się, ze to stara, bo druga w historii płyta One Direction Take Me Home.
- Ooo - wyrwało mi się.
- Babciu czy tu jest dziadziuś ? - wskazała na młodego bruneta leżącego na budce telefonicznej.


Uśmiechnęłam się i spojrzałam na Liam'a. Uśmiechał się ze wzruszeniem.
- Tak to jest dziadziuś - odpowiedziałam.
- Jaki on młody ! - powiedziała zdziwiona dziewczynka. Z twarzy Liam'a zniknął uśmiech. Parsknęłam śmiechem.
-Dzięki - mruknął.
- Zobacz tu są Twoi wujkowie - zaczęłam pokazywać każdego z chłopców po kolei. Ile to było lat temu !
- Wszyscy są teraz siwi ! - krzyknęła z wyrzutem. Nie mogliśmy powstrzymać się ze śmiechu. Jula ziewnęła przeciągle.
- O! Chyba komuś się chce spać - uśmiechnął się Liam - Chodź wykąpiemy się i pójdziemy spać.
Wstał i z usypiającą Julką na rękach udał się do łazienki. Nie czekając dłużej ruszyłam do salonu. Dobrze, ze jeszcze nie musiałam używać laski. Dotarłam do półki z książkami. Wzrokiem odnalazłam to, czego szukałam. Wróciłam na fotel. Powolnym ruchem otworzyłam album. Można powiedzieć, ze to był album mojego życia. Dotykałam delikatnie fotografii. Wspomnienia wróciły. Z każdym zdjęciem wiązała się jakaś historia.

Młoda dwudziestoletnia dziewczyna spacerowała sobie po parku w Londynie. Polka zawsze chciała tu zamieszkać. Jej marzenia się spełniły. Brunetka chodziła i podziwiała, Wszystkiemu robiła zdjęcia. Nagle wpadła na przystojnego bruneta. Chłopak miał na nosie okulary przeciwsłoneczne, które zaraz zdjął.
- Bardzo cię przepraszam, zagapiłem się. jestem Liam - wyciągnął rękę, którą dziewczyna zaraz uchwyciła.
- Nic się nie stało, tez powinnam uważać. nazywam się [T.I]. Tu jest tak pięknie- zachwyciła się.
- Prawda ? Uwielbiam tędy spacerować.
- A ja robić zdjęcia. Czy mógłbyś sobie ze mną zrobić pamiątkową fotkę?- spytała nieśmiało.
- Pewnie odparł. Tak właśnie rozpoczęła się ich znajomość.

Popatrzyłam na następne zdjęcie. Kolejne wspomnienie ...

Ta sama para siedząca na ławce w tym samym parku. Uwielbiali tu przesiadywać, w końcu to tu się poznali. Przytulają się. Zakochani w sobie. Miłość połączyła ich od pierwszego spotkania.
- Powiedz mi, cieszysz się, ze mnie poznałeś ? - spytała z zaciekawieniem. Chłopak ze zdziwieniem spojrzał na nią .
- Kiedy cię zobaczyłem, wtedy w tym miejscu wiedziałem, że odegrasz ważną rolę w moim życiu  Kocham cię i nigdy nie żałowałem, nie żałuję i nie będę żałować, ze cię poznałem-odparł. Pojedyncza łza spłynęła po jej policzku. Ze wzruszenia ucałowała wargi chłopaka.

Uśmiechnęłam się, kiedy w mojej głowie na nowo odtworzyła się ta historia. Przerzuciłam kartkę albumu i ukazało mi się kolejne zdjęcie.



- Trochę się denerwuję - [T.I] do swojej przyjaciółki, która pomagała jej się ubrać w piękną suknię ślubną. Dziś był jej wielki dzień. jej i Liam'a. Nie ma czego kochana. Dziś staniesz się panią Payne.Tak się cieszę. Liam jest chodzącym ideałem - odparła [ I.T.P] przytulając ją.
 Sama Panna Młoda była tak wzruszona, że nie mogła nic powiedzieć.
- Tylko mi mi tu nie płacz, bo rozmażesz sobie makijaż - zagroziła jej palcem druhna. Zaśmiały się serdecznie.
- Zobacz jaka jesteś piękna - powoli odwróciła dziewczynę w stronę wiszącego lustra. [T.I] zaparło dech.
- To ... To nie ja - wyszeptała. Długa do ziemi, biała suknia leżała na niej idealnie. Włosy upięte w starannego koka przyozdabiał delikatny welon. To było zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe.
- Ależ oczywiście, ze ty. A teraz chodź, Liam czeka - powiedziała [I.T.P] ciągnąc przerażoną i jednocześnie szczęśliwą [T.I] na dół, gdzie zaraz powie sakramentalne ... Tak ". 

Wierzchem dłoni otarłam samotną łzę, która spływała po moim policzku. To właśnie tego dnia ja i Liam złożyliśmy przysięgę małżeńską. Obiecaliśmy kochać się w zdrowiu i chorobie, w szczęściu i nieszczęściu. Wydawało się, ze to było tak niedawno, jakby wczoraj. Spojrzałam na zdjęcia z wesela. Pierwszy taniec, zdjęcie z rodzicami, oczepiny, tort.... Boże ! Życie tak szybko przemija... Wzrokiem napotkałam zdjęcie, które przypomniało mi bardzo sympatyczną dla mnie niespodziankę.

- Mogę już otworzyć oczy? - mruknęła zniecierpliwiona już dziewczyna. jej mąż prowadził ją za rękę 
- Jeszcze chwila - powiedział.
-Liam, idziemy już godzinę !
-No już . O ! Właśnie doszliśmy. Możesz otworzyć już oczy - zrobiła to o co ją prosił.
 To co ujrzała przeszło jej najśmielsze oczekiwania. Zobaczyła dom, piękny duży dom z balkonem. Naokoło rozrastały się rabaty z kwiatami. Całość ogrodzona była ślicznym płotkiem.
- Podoba ci się ? Od dziś to jest nasz nowy dom - powiedział tuląc ją do siebie.
-Liam... Ja nie wierze!  Dziękuję - wyszeptała. Była bardzo wzruszona  Ten tylko ucałował jej policzek.
- Kocham Cię -odparł - A teraz chodź ! Zobaczymy nasze nowe gniazdko !

Rozejrzałam się dookoła. Nadal mieszkamy w tym domu ! To tu tak naprawdę wszystko się zaczęło. I tu wszystko się skończy. Nasze życie zgaśnie w tym miejscu. Momentu uwiecznionego na kolejnym zdjęciu nie zapomnę  nigdy.

-Liam skarbie musimy porozmawiać - powiedziała do swojego męża roztrzęsiona dziewczyna .
- Co się stało kochanie ? - zapytał.
- Ja ... My będziemy mieli dziecko
- Będę ojcem ? - spytał niepewnie. Żona pokiwała głową. Bała się. Liam jest gwiazdą, to może zaszkodzić jego karierze. Wszystko zepsuć, zniszczyć marzenia. Jak mogła pozwolić na coś tak nieodpowiedzialnego ? Przecież są zabezpieczenia ! Co ona teraz zrobi ? Nie będzie miała odwagi, by usunąć ciąże. A jeśli Liam ją zostawi ? Co wtedy ?!
Młody mężczyzna przez chwilę trawił jej słowa. [T.I] zwiesiła głowę. Z jej oczu pociekły łzy
- Przepraszam - wyszeptała. Chłopak popatrzył na nią ze zdziwieniem. po chwili podbiegł do dziewczyny i okręcił ją wokół siebie.
- Będę ojcem ! - wykrzyknął.
- Cieszysz się ? - zdziwiona podniosła głowę.
- Ależ oczywiście ! Nie płacz ! Będziemy mieli Juniora Liam'a w rodzinie !
- Albo Juniorkę - wtrąciła [T.I] ze śmiechem. Już się nie bała.
- Albo Juniorkę - przytaknął Liam. Dziewczyna wiedziała już, ze nie ma czym się przejmować. Jaka ona była głupia ! Liam nigdy by jej nie odtrącił ! Jak mogła w niego zwątpić ? Poradzą sobie ... Na pewno...

- [T.I] co ty robisz ? Zaparzyłem herbatę, Julka już smacznie śpi, jutro przyjedzie Louise - oświadczył Liam. Mimo swojego wieku nadal był pociągający.
- A wspominałam sobie. Rozmawiałeś z Louise ? To dobrze.
- Tak dzwoniła. po co ci album ? - uniósł brwi do góry.
- Wspominałam. Liam, jak to życie nam przeminęło ! Dopiero był nasz ślub ! Jesteśmy 41 lat małżeństwem ! Nasza córka ma dziecko , drugie już w drodze ! Przecież tak niedawno się poznaliśmy ! Gdzie to uciekło ?!
- To prawda, życie nie jest dla nas litosne. Zabiera nam cenne sekundy, minuty, dni, lata ... Nic na to nie poradzimy, niestety. Możemy się tylko dalej obdarzać miłością - powiedział mój mąż.
- O to się nie martw, nasza miłość nigdy nie umrze - odpowiedziałam wtulając się w Liama - przed nami jeszcze wiele wiosen - dodałam chichocząc, a Liam się do mnie przyłączył.

    ,, Mijają lata, wszystko umiera, lecz miłość jedyna trwa wiecznie .... "

                                                                                                                                   

     Liamkowa♥