Harry Styles imagin

Hej. Z  tej strony ekranu Bella ♥

 Czas mija...  Jeszcze tylko sierpień. Nie chcee... Chyba wiadomo o czym mówię, prawda?
Osobiście nie wypowiem/napiszę tego słowa, bo humor mi to popsuje haha ;D

OK. Więc mamy taką jedną sprawę do Was: JEŻELI KOPIUJECIE NASZE IMAGINY TO WSTAWIAJCIE CHOCIAŻ LINK DO NASZEGO BLOGA.
Znalazłyśmy kilka stronek, na których dodając nasze imaginy piszecie, że to Wasze.
Błagam - WSTAWIAJCIE LINK! 

Będę wdzięczna. Jeżeli znajdę, gdziekolwiek nasz imaginy bez linku to się tak WKU...Wkurzę (co staram się rzadko robić), że nie będzie tak miło i podejmę drastyczne środki walki z tym. ;p

No to  teraz bardziej miło:
DEDYKACJA DLA: Marry  ;)
Dziękujemy ci z całego serduszka, za tak pozytywny komentarz ;* ♥

Jeżeli chcecie się o coś mnie zapytać piszcie na twitterze: @HoranFromPoland

 A teraz zapraszam do czytania i komentowania ;D

______________________________________________

 

Patrzałam jak do kuchni wszedł mój brat w obecności swoich dwóch przyjaciół Harrego i Nialla oraz ze swoją dziewczyną Perrie. Usiadła na stole niedbale kołysząc nogami.
-Hej Zayn- powiedziałam uśmiechając się w jego kierunku.
-Hej siostra-odpowiedział i otworzył lodówkę.
-Kto chce piwo?-zapytał swoich towarzyszy.
-Ja poproszę kochanie- zgłosiła się Perrie. Uśmiechnęła się do mnie, a ja odpowiedziałam jej tym samym.
-Zadowolona z wakacji?-spytała.
-Pewnie. W końcu nie muszę się budzić tak wcześnie i nie trzeba się uczyć- odpowiedziałam śmiejąc się.
-A tak w ogóle...- przerwał nam Zayn otwierając swoje piwo.- Nie znasz jeszcze Harrego, nie?
Spojrzałam na niego. Jako jedyny nie pił piwa.
-Yh, no nie znam- podeszłam do niego bliżej- Jestem [Twoje.Imię]
Przedstawiłam się  i uścisnęłam jego dłoń z uśmiechem na twarzy.
-Harry- na jego twarzy również pojawił się uśmiech.
-Jak poznałeś mojego brata?-zapytałam go, gdy szliśmy jako ostatni do salonu.
- Gramy w jednym zespole- wyjaśnił Harry- Oczywiście Niall też.
-Fajnie. Dogadujecie się jakoś?- byłam ciekawa, jaka będzie jego odpowiedź.
-Tak i to całkiem nieźle, jak na osoby z tak różnymi charakterami- stwierdził, na co Zayn i Niall się zaśmiali.
-Jesteśmy niesamowici! - Zayn wykrzyknął.
-Tak, tak. Skromny ty- odpowiedział śmiejąc się.
-To gdzie zostajemy? Bo mama powiedział, że mam być z tobą przez całe lato, gdy ona wyjechała w delegację.
-Zostajemy tutaj. I oni też zostają- zakomunikował, popijając piwo.
-Fajnie. Więc co dziś robimy? Bo wszyscy moi przyjaciele gdzieś wyjechali i nie mam pojęcia co robić- westchnęłam.
-Hym. Właściwie siostra, obiecałem Perrie, że pokażę jej okolicę- oznajmił i pocałował swoją dziewczynę.
-Oh no dobrze. A co z wami Niall i Harry?- zapytałam odwracając się w ich stronę. Niall był dla mnie jak drugi brat. Często u nas przebywał i naprawdę go lubiłam.
-No niestety ja już się umówiłem- ogłosił Niall i śmiesznie poruszył brwiami.
-Taa, letnie romanse- pokręciłam ironicznie oczami.
- A ty Harry?- zapytałam, czując że mam marne szansę by fajnie spędzić dzień. Witaj nuda.
-Ja z chęcią z tobą pobędę. Nie mam żadnych planów- stwierdził z uśmiechem.
-Świetnie- ucieszyłam się.
- O której wychodzicie?- zapytałam wszystkich.
-Teraz-odpowiedzieli chórkiem.
-Teraz?-byłam zdziwiona i jednocześnie smutna, że tak krótko z nimi przebywałam.
-Wrócimy późno, ale jutro spędzimy wspólnie czas- Zayn starał się mnie pocieszyć.Objął mnie i po chwili wszyscy zniknęli z mojego pola widzenia. Z wyjątkiem Harrego. W salonie zapadła niezręczna cisza.
-Dzięki, że zgodziłeś się pobyć w mojej obecności. Mam nadzieję, że twoja dziewczyna nie będzie zazdrosna- powiedziałam, aby przerwać tą ciszę.
-Nie mam dziewczyny- powiadomił szybko.
-Chłopaka?- spytałam, nie bardzo wierząc, że takie ciacho nikogo nie ma. Harry rzucił we mnie poduszką, na co oboje się zaśmialiśmy.
-Jestem singlem- powiedział cały czas się śmiejąc.
-Myślisz, że w to uwierzę? Przystojny dziewiętnastolatek?- zapytałam rzucając w niego poduszką.
-No tak jest. A co z tobą?
-Ja jestem samotna-  poinformowałam.
-Co? Taka ładna dziewczyna jak ty?- powiedział, a ja nie mogłam uwierzyć w jego słowa.
-Głupek. Nie prawda. Jestem potworem! - zaśmiałam się i zaczęłam przed nim uciekać. Harry ruszył w pogoni za mną. Potknęłam się o pufę i upadła, a w moje ślady poszedł Harry.
Pozostaliśmy w bezruchu, patrząc na siebie.
-Więc, co teraz robimy?-zapytał.
-Możemy poczekać do 18.:00,  a następnie udać się do jakiegoś klubu, czy coś- odpowiedziała chichocząc.
-A co do tego czasu będziemy porabiać?- chciał wiedzieć.
-Możemy... Poznać się lepiej. Zapytaj się mnie, o co chcesz- oznajmiłam przyglądając się jego oczu. Harry wstał i pomógł mi podawając rękę. Usiedliśmy na kanapie obok siebie.
-Okej.  Wolno ci wejść w ogóle do klubu?- zaciekawiło go- Plus twój brat wygląda na typa, który chcę cie chronić. Pozwala ci chodzić do takich miejsc?
-Mój brat jest spoko. I on nie jestem moim właścicielem. Oczywiście legalnie mi nie wolno wejść, bo mam dopiero 16 lat, ale mam fałszywy dowód- roześmiałam się.
-A wydajesz się taka niewinna. Byłaś już kiedyś w klubie?- Harry zapytał niedowierzająca mi.
-To pokazuje, jak bardzo mnie nie znasz. Chodzę do klubów, nie palę, okazjonalnie wypiję, mam tatuaż i często powoduję kłopoty- powiedziałam nerwowo. Grzywka opadła na moją twarz.
-Zaraz... Kłopoty?- spytał podejrzliwie i odgarnął jej włosy z twarzy.
-Zostałam wyrzucona z kilku szkół. No cóż...Bywa- westchnęłam.
- Dobra moja kolej- zmieniłam nastrój.
-Okej- Harry miał słodką minę.
-Masz tatuaż?- skinął głową i wskazał na dłonie. Po chwili ściągnął koszulkę.
-Wow. Świetne- szepnęłam podekscytowana.
-Dobra, co dalej?- spytał ubierając koszulkę.
Dobrze nam się rozmawiała. Po jakimś czasie zorientowaliśmy się, że już dawno jest po czasie, w którym zamierzaliśmy wyjść do klubu.
-Chodźmy-oznajmiłam zakluczając dom. Złapaliśmy taksówkę i zatrzymaliśmy się przy głośnym klubie. Muzyka rozbrzmiewała już przy wejściu.
-Nie zgub mnie- powiedziałam i chwyciłam rękę Harrego. Uśmiechnął się do mnie, a następnie weszliśmy do środka. Było tam tłoczno i duszno. Na każdym kroku można było spotkać pianych ludzi. Potańczyliśmy kilka minut,a  następnie zdecydowaliśmy się stamtąd zmyć.
-To było straszne- rzekłam po wyjściu.
-Najgorszy klub w historii- zgodził się ze mną. Tym razem zamiast brać taksówkę, postanowiliśmy się przejść w stronę domu. Rozmawialiśmy o wszystkim, a kiedy wróciliśmy do domu nikogo w nim nie było.
-Gdzie oni są?- zastanawiałam się i postanowiłam do nich zadzwonić.

-I co?- spytał Harry, gdy skończyłam rozmawiać.
-Zayn jest ze swoją dziewczyną, a Niall z jakąś koleżanką. I raczej nie wrócą na noc- wzruszyłam ramionami.
-A twoja mama? -Harry ciekawie spytał.
-Powinna być w Japonii. Sprawy służbowe- wycedziłam, otwierając lodówkę. Wzięłam z niej dwa jabłka  jedno z nich rzuciłam Stylesowi.
-Chcesz oglądać telewizję?- zapytałam i opadłam na kanapę w salonie.
-Pewnie- usiadł koło mnie zachowując dystans. W końcu byłam siostrą Zayna, a on nie chciał przekraczać tej granicy.
Po chwili zmorzył mnie sen. Usnęłam, a głowa zaczęła mi tak opadać, że po chwili leżała na kolanach loczka.
Harry nie mógł się powstrzymać i przybliżył się do mnie bardziej. Delikatnie zaczął gładzić moje włosy.
-Harry?- szepnęłam z delikatnym uśmiechem.
-Hmm?- spytał, ale nie dostał odpowiedzi, gdyż znów zmrużył mnie sen. Harry wyłączył telewizor i delikatnie wziął w swoje ramiona, jak pannę młodą.
Położył mnie w moim łóżku. Gdy już miał wychodzić delikatnie chwyciłam go za rękę.
-Czy możesz spać tu dzisiaj? Dom jest taki pusty bez nikogo- powiedziałam prosząco.
Zgodził się. Z lekkim niepokojem, ale zgodził się. Położył się na łóżku koło mnie. Przysunęłam się do niego bliżej. Położyłam głowę na jego torsie i bezpiecznie usnęłam.

Obudziłam się rano, wtulona w Harrego. Ktoś krzyczał.
Otworzyłam oczy i uniosłam głowę. Styles zrobił to samo z zaskoczenia.
W drzwiach do mojego pokoju stał Zayn.
-Co jest?- spytał patrząc złym wzrokiem.
-Oh. Zayn to nie jest tak, jak to wygląda. Uspokój się.  My tylko obok siebie spaliśmy- powiedziałam wstając i podchodząc do niego.
-Och i nic więcej? Ha- zadrwił.
-Nic- zapewniłam, uśmiechając się.
-Śniadanie zrobione. Zejdź na dół jeśli chcesz- odpowiedział i wyszedł z mojego pokoju.
Usiadłam na brzegu łóżka i westchnęłam.
-Spałam bardzo dobrze w nocy. Brak koszmarów- powiedziałam i przysunęłam się do niego bliżej. Jego oczy błyszczały.
-Ja też. Zawsze masz dużo koszmarów?- spytał zaniepokojony.
-Nie, nie. Ja tylko tak, mówię że była to dobra noc- wyjaśniłam śmiejąc się.

Ja, Harry, Niall, Zayn i Perrie po śniadaniu poszliśmy wspólnie do salonu.
 Każdy zajął swoje miejsca.  Zayn na fotelu, a na jego kolanach Perrie. Niall w drugim fotelu, a ja z Harrym na kanapie.
Włączyliśmy telewizor, którego i tak nikt nie oglądał.
Położyłam głowę na kolanach loczka. Powoli zaczął gładzić moje włosy.
-Powinniśmy zrobić coś szalonego dzisiaj - po chwili wyszeptał mi do ucha.
-Na przykład?- spytałam podekscytowana.
-Cóż mam motocykl. Jeśli chcesz możemy jechać tak daleko, jak to możliwe, wzdłuż cichej plaży- zaproponował.
-Masz motocykl? Zawsze chciałam na nim jeździć - zerwałam się z radości.


Wkrótce siedzieliśmy na plaży i gadaliśmy.
-Więc moi rodzice rozwiedli się, gdy miałem 7 lat- wyznał z trudem. Powoli wzięłam go za rękę.
-Przykro mi- wyszeptałam.
-Jest w porządku- powiedział, uśmiechając się do mnie.  Spojrzałam w jego oczy i zaczęłam się im przyglądać. On robił to samo.
Po chwili pochylił się w moją stronę. Moje serce waliło. Powoli zamknęłam oczy, a Harry objął moją twarz dłońmi i delikatnie umieścił swoje usta na moich.
Jego usta były miękkie i ciepłe. Musnęłam je delikatnie, a Styles szybko odwrócił głowę.
-Co się stało?- spytałam zdenerwowana, czułam się jak bym zrobiła coś złego.
-To nie twoja wina. Tylko... Twój brat, on jest jednym z moich najlepszych przyjaciół. I ja, ja po prostu nie mogę tego zrobić. Jesteś jego siostrą. Ty masz tylko 16 lat, a ja 19- powiedział, a w jego głosie było słychać żal.
-Mój brat nie ma tu znaczenia. To się dzieję pomiędzy nami- powiedziałam zmuszając go dłońmi, aby na mnie popatrzył.
-Mimo, że jestem od ciebie tyle lat starszy- oznajmił.
-Tylko trzy lata- walczyłam z nim.
-Wiem, ale to i tak dość dużo. Ja jestem już dorosły, a ty jeszcze nastolatką- powiedział, patrząc na nią z smutkiem.
-Harry...- wyszeptałam. Wciągnął mnie na swoje kolana.  Oparł swoje czoło o moje.
To było niebezpieczne, prawda? My nic nie robiliśmy. Nie musieliśmy się czuć winny. Wcale.
Westchnęłam. Nagle pochyliłam się i umieściłam swoje usta na jego. Chciał się wycofać, ale delikatnie docisnęłam usta.
A on nie sprzeciwiał się już i położył swoją dłoń na mojej tali, pociągając mnie do siebie.
Pozwoliłam mu czesać palcami swoje włosy.
-To jest tak, tak, tak, tak nieodpowiednie-  wymamrotał pomiędzy pocałunkami.
-Ale jest nam dobrze i to się liczy- odpowiedziała i pocałowałam go po raz kolejny.

,, Jedna sekunda zmieniła milion następnych.''