Niall Horan imagin

Siemankoo ;D

Imagin od Belli dla: Mimi ślicznotka

A kto chce kolejną dedykację? Pisać w komentarzach ;)

Jak wam mija pierwszy tydzień szkoły? U mnie okropnie, bo jestem w Technikum i mam egzaminy zawodowe ( jestem w drugiej klasie) i nas straaaszą ;] Ale Bella optymistka i twierdze, że jakoś to będzie haha ;D Ok. Już nie zanudzam was bo jak, się rozgadam to końca nie zobaczycie ;p

Zapraszam do czytania. I zapraszam również na mojego bloga z opowiadaniem o 1D: 
http://onedirection-bella-liamkowa.blogspot.com/


To była moja ulubiona pora roku nie dlatego, że w tym czasie jest ciepło. To dlatego, że był to jedyny raz w roku, gdy mogłam go zobaczyć. W ciągu tych trzech szczęśliwych, ciepłych miesięcy, spędzałam z nim większość dni...
Patrzyłam na białe chmury zmieniające kształt.  Leżałam wśród zielonych źdźbeł trawy, czekając, aż godzina szesnasta wybije na zegarku, który znajdował się na moim lewym nadgarstku.
 Kiedy spojrzałam na niego, dostrzegłam, że już niedługo wybije upragniona godzina.
-Już za chwilę się spotkamy- szepnęłam sama do siebie. 2 czerwiec, godzina szesnasta, jak co roku mieliśmy spędzić ze sobą lato. Mimowolnie pojawił się uśmiech na mojej twarzy, a motyle w brzuchu dały o sobie znać.
Słońce świeciło jasno, sprawiając, że perełki potu powoli spływały po mojej twarzy.
-Powinnam pójść do domu- pomyślałam. Wstałam i przeczesałam dłonią swoje blond włosy.
Moja mama robiła ciasteczka, a ich zapach rozprzestrzeniał się po całym podwórku.
-Ile jeszcze minut?- spytała mama, gdy znalazłam się w kuchni.
-Trzydzieści cztery- westchnęłam.
-Spotkasz się  z nim na plaży?
-Tak, to jest najlepsze miejsce- oznajmiłam i ruszyłam do swojego pokoju, aby ubrać strój kąpielowy. Chwyciłam torbę plażową i wrzuciłam do niej kilka ręczników i koc. Chwyciłam jeszcze  w biegu kluczyki do samochodu i zeszłam na dół.
-Mamo, będę w domu o ...- przerwałam.
- Nie wiem kiedy będę w domu- oznajmiłam. po krótkim zastanowieniu się.
-Dobrze kochanie, baw się dobrze- zaśmiała się.
Pobiegłam do swojego czerwonego samochodu i rzuciłam torbę na siedzenie pasażera. Zapięłam pasy i odpaliłam samochód. Spojrzałam na zegarek. Dwadzieścia trzy minuty.
Odcinek drogi prowadzący na plażę był zbyt długi. Całą drogę uśmiech nie schodził z mojej twarzy. Zaparkowałam samochód tuż przed wejściem i chwyciłam torbę wychodząc z auta. Plaża, o dziwo, była dość pusta.
Miałam pięć minut do jego przybycia. Nigdy się nie spóźniał i była to jedna z wielu rzeczy,  które w nim kochałam.
 Szłam w stroju kąpielowym po piaszczystym brzegu morza kilka metrów, po czym postanowiłam rozłożyć koc kilka metrów od morza i usiąść  na nim wygodnie. Trzy minuty.
Wpatrywałam się w fale, które rozbijały się o skały znajdujące się przy brzegu plaży, gdy nagle poczułam na ramionach czyjeś dłonie,a  po szyi łaskotał mnie ciepły oddech. Natychmiast się rozpromieniłam i wtuliłam się w ręce, które oplotły moją szyję.
-Brakowało mi cię tak bardzo-powiedział i położył swoje dłonie na mojej talii.
-Nie masz pojęcia, jak bardzo za tobą tęskniłam- westchnęłam.
Obróciłam się by spojrzeć mu w twarz.
Jego oczy, które tak bardzo kochałam, wpatrywały się w moje. Nie mogliśmy już tego znieść i pocałowaliśmy się namiętnie. Jego pocałunki były idealne, szczególnie gdy tak długo czasu się nie widzieliśmy.
-Urocze lato- powiedział, kładąc delikatnie dłoń na moim pliczku.
-Istnienie bez ciebie jest nie do zniesienia- wyszeptał.
Niall i ja byliśmy w bezgranicznej miłości. Był starszy ode mnie, ale jego pasja, a jednocześnie praca, nie pozwalały mu na częste spotkania ze mną. Niall był muzykiem. Śpiewał w zespole One Direction, a trasa koncertowa obejmowała światową skalę. Przyjeżdżałam do niego co miesiąc na kilka dni, gdy tęsknota nie pozwalała mi  normalnie funkcjonować. Dlatego co roku wracał tego samego dnia, w tym samym czasie i na tej samej plaży. Każdego roku spędzamy wspólnie lato. Trzy miesiące wspólnie spędzone wynagradzają chociaż w jakimś stopniu tak długą rozłąkę.
Wysyłaliśmy do siebie listy i e-malie, a gdy Niall znalazł chociaż troszkę wolnego czasu to rozmawialiśmy przez Skypa, ale to nie to samo jak realne spotkania...
Rozłożyłam się na kocu, głowę opierając o kolana Nialla.
-Czuję, że tęskniłam za tobą bardziej niż zwykle- powiedziałam.
-Ja chyba też- dodał po chwili Horan- Nie chyba, ale na pewno.
Położył ręce za głowę i odchylił się do tyłu.
Po chwili ciszy przerzuciłam się na leżenie na brzuchu i oparłam górną część ciała na torsie blondyna.
-Będę miała za kilka tygodni osiemnaście lat- powiedziałam, całując go w suta.
-Wiem-odpowiedział.
-Więc...-urwałam.
-Więc, co?
-Nic takiego...- wyjąkałam, wycofując się.
Uśmiechnął się i  usiadł pochylając się nade mną.
-Będziesz dorosła. Wiem dokładnie, co to znaczy. To oznacza, że możemy robić, co chcemy. Oznacza to, że pewnego dnia, każdego dnia, możemy wziąć ślub.
Uśmiechnęłam się.
-Dokładnie, kochanie. Kocham się tak bardzo- wyszeptałam.
-Podekscytowana, że wróciłem?- spytał.
-Oczywiście. To pierwszy raz, od dłuższego czasu, kiedy mogę z Tobą być-wydusiłam.
Dużo pracy włożyliśmy w to, aby ten związek na odległość przetrwał, ale oboje zawsze nie mogliśmy doczekać się czasu, w którym będziemy mogli stanąć twarzą w twarz. W każdej chwili pragnęłam tego bardziej...
-Chodźmy do wody- powiedział Niall, zdejmując koszulkę i spodnie. Po chwili biegł już w kierunku morza. Ruszyłam po woli w jego ślady i zamoczyłam się do kolan.
-Woda jest lodowata!- oznajmiłam i w mgnieniu oka znalazłam się na plaży.
-Przesadzasz, nie jest aż tak źle- wrzasnął.
-Jest! - krzyknęłam z brzegu.
Niall podbiegł do mnie i zarzucił mnie przez swoje ramię.
-Proszę nie- powiedziałam spokojnie. Mimo wszystko nie zareagował, tylko jeszcze szerzej się uśmiechnął.
-Niall!- zawołałam surowo- Jeśli wrzucisz mnie do wody to już wiem co zrobię...
-Co ty wymyśliłaś?- dopytywał się.Przesunął mnie w przód swojego ciała, wciąż trzymając mnie nad wodą.
-Nie pocałuje cię przez resztę lata!
-Wątpię w to...
-Chcesz to sprawdzić?
-Oczywiście- powiedział i puścił moje nadgarstki. Po chwili wylądowałam z krzykiem w wodzie. Wstałam szybko i owinęłam nogi wokół jego tułowia, a ręce wokół jego szyi, starając się uwolnić z zimnej wody. Blondyn roześmiał się histerycznie i zaniósł mnie z powrotem na nasz koc.
Owinął mnie ręcznikiem, a jak podwinęłam kolana do piersi, marszcząc brwi.
-Nie będziesz na mnie długo wściekła- oznajmił, uśmiechając się.
-Będę...
-Powtarzaj sobie- powiedział cicho, pochylając się ku mnie.
Odwróciłam głowę w przeciwnym kierunku, aby uniknąć kontaktu wzrokowego. Położył ręce na mojej szyi i pocałował ją wzdłuż linii do ucha.
-Gniewasz się?- szepnął. Skinęłam głową i odwróciłam się od niego. Odgarnął moje blond włosy.
-Jak mogłabym się na ciebie gniewać?- zapytałam patrząc w dal.
-Nie mogłabyś- odpowiedział Horan i obdarzył mnie buziakiem-Kocham cię.
-Ja też cię kocham-odpowiedziałam i odwróciłam się by spojrzeć na niego- Uwielbiam lato, ale wyczekiwanie na nie jest nie do zniesienia...
-Dlaczego?
-Bo wolałabym móc zawsze z Tobą grać w piłkę nożną, wyjść na kolację, kąpać się w morzu, bawić się w śniegu, pocałować w nowy rok... Pragnę cie przez cały rok.
Niall uśmiechnął się i pocałował mnie w czoło.
-Ciesz się teraz słodkim latem,  zima nie jest tak przyjazna...
-Z tobą słodkie jest lato, zima też jest słodka, zawsze jest słodko...