Harry Styles imagin

Witam z tej strony Ruda :)
Dziś taki nietypowy imagin bo to tak jakby zapowiedź hmmm można to tak powiedzieć historii którą będę pisać. Jeśli macie ochotę zapraszam :
 http://na-zawsze-twoj.blogspot.com/

Tego imagina dedykuję dla: Łaneta_1323 ( zawsze komentujesz moje i nie tylko moje imaginy)
 Mam nadzieję, że was zaciekawię. 

Beztrosko zapatrzona w błękitne niebo tonęłam w objęciach mojego chłopaka. Chciałam zatrzymać tą chwilę na zawsze. Chciałam aby nieubłagany czas w końcu się zatrzymał. Mimowolnie ciężkie powieki przysłoniły cały świat a ja wtuliłam się w ciepłą szyję Harrego.

- Kocham te chwile - wymruczałam a na mojej twarzy pojawił się uśmiech. W tym samym momencie ciepłe dłonie brunet powędrowały na moje biodra powodują falę dreszczy.
- Obiecuję, że będzie tak już zawsze - odparł zostawiając ciepły ślad swoich ust na moim czole.
- Na zawsze - nasze palce splątały się a spojrzenia spotkały się nie chcąc nigdzie uciec.
- Kocham cię - wyszeptałam. W odpowiedzi uzyskałam namiętny pocałunek, który mógłby trwać wiecznie.Byłam szczęśliwa u jego boku. Wydobywał ze mnie wszystko to co najlepsze. Był tym jedynym którego kochałam nad życie. Jedynym pragnieniem był on. Stał się moją kokainą od której się uzależniłam. Stałam się jak narkoman który nie chce iść na odwyk. Nie chce aby odebrano mu to dla kogo żyje. A żyje dla swojej miłości.

***

Leniuchowanie na kanapie przerwał mi rozchodzący się dzwonek do drzwi. Bez namysłu wstałam i z zadowoleniem otworzyłam niezapowiedzianemu gościowi.  Na moją twarz wkradł się lekki uśmiech. W progu pojawił się Harry. Oparty o futrynę przyglądał się mojej sylwetce lustrując ją uważnie.
- Wejdziesz? - zapytałam osuwając się z przejścia. Chłopak bez słowa przeszedł obok mnie bez jakiegokolwiek powitania. Skierował się na skórzaną kanapę usytuowaną w salonie. Z lekkim przejęciem zajęłam miejsce obok niego wtulając się w jego tors.
- Coś się stało? - spytałam z niepokojem patrząc w jego hipnotyzujące oczy.
- Czy zawsze coś musi się dziać? - nienawidziłam odpowiedzi pytaniem na pytanie. Spojrzałam na niego z lekkim zaniepokojeniem czekają na wyjaśnienie.
- Nie mogę ci nic powiedzieć. Ale jeśli przez jeden dzień nie odezwiesz się do mnie. Nie napiszesz, zadzwonisz. To wszystko będzie w porządku. - w jego głosie można było usłyszeć zmartwienie. Coś się stało. Coś czego nie chciał mi powiedzieć.
- Czy to ma być zakład? Uważasz, że nie wytrzymam bez ciebie jednego dnia? - chciałam rozluźnić sytuację, która zapanowała pomiędzy nami.
- Można tak powiedzieć - odparł z wymuszonym uśmiechem. Po kilku minutach jego miękkie usta powędrowały na moje a ja znów zatopiłam się w jego uścisku.
- Pamiętaj, że cię kocham - szepną mi do ucha
- Do zobaczenia jutro wieczorem - odparłam gdy jego dłoń naciskała klamkę. - Kocham cię - krzyknęłam na co chłopak odwrócił się posyłając mi ten uśmiech w którym się zakochałam.

***

Cały dzień zleciał mi na całkowitym leniuchowaniu. Nie miałam ochoty na nic. Moja głowa była zaprzątana jedną myślą. Myślą o Harrym. Uświadomiłam sobie, że jestem od niego uzależniona. Nie potrafię wytrzymać bez niego jednego dnia. Z uśmiechem na ustach spojrzałam na zegarek który wskazywał godzinę 18:00. Cała w skowronkach ubrałam się i wyszłam z domu. Po 20 minutach stałam już pod drzwiami Harrego. Z entuzjazmem zapukałam z nadzieją, że otworzy mi brunet o zielonych oczach. Dźwięk otwieranych zamków powodował motyle w moim brzuchu. Moim oczom ukazała się matka chłopaka.
- Dzień dobry. Jest Harry? - zapytał z uśmiechem na ustach.
- Harrrego nie ma. Kazał przekazać ci to. - odparła kobieta wręczając mi skrawek białego papieru. Z drżącą ręką chwyciłam go i bezdźwięcznie podziękowałam. Odeszłam chwiejnym krokiem próbując się opanować. Niepewnie odgięłam kartkę.

"Kochanie przeżyłaś beze mnie ten jeden dzień. Więc przeżyjesz i resztę życia. Żegnaj"

Do moich oczu napłynęły łzy. W mojej głowie powstało wiele pytań. Czy to moja wina? Czy ja coś źle zrobiłam? Chciałam tylko jednego. Dowiedzieć się dlaczego. Dlaczego on odszedł...

 

"Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma."