Niall Horan / Harry Styles Imagine

Hejo :)

Jest tak ciepło, że nie chcę się niczego. Poczułam lato na dobre :P

Co do imagina to myślę, że jest okej.  Historia raczej banalna. Ale to już pozostawiam wam :)

Dedykacja: Dla mojego bardzo dobrego kolegi (czasami mogę użyć innego określenia) zawsze chciałeś abym napisała podobną historię :)

Ruda.

 

Jedno serce kochające podwójnie. Jedna kobieta rozdarta pomiędzy dwojgiem mężczyzn. Czy można tak żyć? Chcę być szczęśliwa, lecz nie chcę krzywdzić. Chcę kochać, lecz nie chcę porzucić. Piękna męska przyjaźń a pomiędzy nią ja. Chora sytuacja, w której tkwię od pół roku.

Aksamitne dłonie pieściły moje ciało. Rozpływałam się w jego objęciach chcą coraz więcej. Błądziłam myślami gdzieś daleko nie chcąc powracać.  Swoje palce zatopiłam w blond włosach a nogi oplotłam wokół jego talii. Smakowałam jego ust jakby to był nasz ostatni raz. Jakbym musiała od niego odejść, czego nie chcę. Powolnym krokiem zbliżaliśmy się do sypialni. Moje dłonie tym razem powędrowały na ciepłą klatkę Nialla i sprytnie zsunęły z niej koszulkę. Opadliśmy oboje na łóżko i rozkoszowaliśmy się w miękkiej pościeli.  Rankiem do pokoju wpadły pierwsze promienie słoneczne, które wybudziły mnie z błogiego snu. Niechętnie przetarłam oczy i spojrzałam na blondyna, który wpatrywał się we mnie z uwagą.

- Jesteś taka piękna – odparł poprawiając niesforny kosmyk opadający na moje oczy.  Lekko zachichotałam i pocałowałam go w sam czubek nosa. Chłopak nie czekając ani chwili dłużej objął mnie w talii i przygniótł swoim ciałem.

- Teraz mi nie uciekniesz – powiedział zadowolony

- A czy kiedyś chciałam? – Zapytałam i wpiłam się w jego usta

Po południu krzątałam się w kuchni a Niall siedział w salonie. Nagle w całym domu rozszedł się dzwonek do drzwi

- Otworzę – krzyknęłam i ruszyłam w kierunku korytarza. Energicznym ruchem ręki otworzyłam drewniane drzwi a w progu stał nie, kto inny jak Harry. Oparty o framugę wpatrywał się we mnie z zawadiackim uśmiechem. Stałam niczym posąg. Moje serce kołatało jak oszalałe. Dlaczego tak na niego reaguję? – Pomyślałam.  Posłałam w jego stronę uwodzicielski uśmiech. Powolnym krokiem brunet zbliżał się do mnie chcąc się przywitać. Lekko cofnęłam się do tyłu, aby mógł wejść. Zawiesiłam ręce na jego karku i musnęłam usta, za którymi się tak bardzo stęskniłam. Chłopak oddał pocałunek przesuwając swoje dłonie coraz niżej.  Oparłam się o ścianę pod wpływem napierającego na mnie ciała. Powoli zjechałam dłońmi w dół a następnie pod koszulkę Styles'a.

- Pragnę cię tu i teraz –mrukną, gdy zakończyliśmy namiętny pocałunek.

- Niall jest w salonie – odparłam, na co chłopak gwałtownie się ode mnie odsunął.  Spojrzał w moją stronę i podrapał się w kark.

- się Dasz radę go się pozbyć? – Zapytał z nadzieją i podszedł do mnie bliżej

- Zobaczę, co da się zrobić – powiedziałam i pocałowałam.

- Kochanie, kto to przyszedł? – Gdy usłyszałam głos Niall momentalnie oderwałam się od Harrego

-To tylko Harry - -odpowiedziałam i zaprowadziłam gościa do salonu.

Przyjaciele przywitali się i usiedli na kanapie oglądają nudny mecz. Postanowiła zająć się swoimi sprawami i udałam się do kuchni. Gdy kroiłam składniki na sałatkę owocową poczułam w okolicy bioder ciepłe ręce a następnie zachłanne pocałunki w zagłębieniu szyi. Mimowolnie odchyliłam głowę pragnąc więcej i więcej.

- Nie teraz – zaprzestałam i odsunęłam się od bruneta

- Kusisz – szepnął i chwycił po butelce piwa a następnie zniknął za drzwiami.

Po godzinie wynudzenia się przy gotowaniu postanowiłam sprawdzić sytuację panującą w salonie. Chłopcy jak zawsze śmiali się i żartowali. Oparłam się o framugę i oddałam się myślom. Dlaczego to wszystko niszczę? Dlaczego kocham ich tak samo mocno? Nie potrafię się zdecydować. Nagle z transu wyrwał mnie telefon Niall. Chłopak momentalnie odebrał a na jego twarzy pojawił się grymas.

- Muszę jechać natychmiast do pracy – powiedział, gdy odłożył telefon na stolik. Pocałował mnie na pożegnanie i wyszedł zatrzaskując drzwi. W tym momencie Harry kierował się w moją stronę z zadowoleniem na twarzy. Pocałował mnie namiętnie i podniósł mnie na swoich ramionach prowadząc na najbliższe łóżko. Delikatnie położył mnie na kanapie pochylając się przy tym. Moje zimne ręce wsunęły się pod jego koszulkę błądząc po brzuchu i klatce piersiowej. Brunet nie pozostając dłużny zrobił to samo.

-Co tu się dzieje? – Nagle usłyszałam tak znany mi głos. Natychmiastowo zerwałam się z kanapy niedowierzając. Przede mną stał Niall wpatrując się we mnie.

- Niall ja ci to wytłumaczę – zaczęłam cała się trząść. Nie wiedziałam, co powiedzieć. W oczach zebrały się słone łzy, które skapywała jedna za drugą.

- Nie ma, co tu wyjaśniać. Wracam po dokumenty i co zastaję moją dziewczynę, która pieprzy się z moich przyjacielem – krzyczał bez opamiętania. Nawet nie chciał mnie słuchać.

- Niall, ale ja cię kocham – znów z moich ust padały nieprzemyślane słowa

- Tak mnie kochasz, że puszczasz się na prawo i lewo – te słowa zabolały. Ukuły prosto w serce.

- Nie mów tak do niej - tym razem głos zabrał Harry

- A ty się nie wtrącaj. Nie jesteś już moim przyjacielem. Wynoś się z mojego domu – w oczach blondyna pojawiła się wściekłość. Nigdy go takiego nie widziałam.

- Nigdzie nie pójdę – odparł Harry a po chwili dostał z pięści w twarz.

- Mam ci to powtórzyć? – Zakomunikował Horan gotowy jeszcze raz uderzyć Styles'a. Oniemiałam. Nie wiedziałam, co się wokół mnie dzieje. Byłam pod wpływem transu. Po chwili spostrzegłam, że brunet opuszcza mieszkanie.

- Jak długo? – Zapytał nagle Niall siadając na kanapie. Twarz miał schowaną w dłoniach.

- Pół roku – odpowiedziałam bez namysł

- Wynoś się. Nie chcę cię znać – krzyknął i spojrzał na mnie. Jego oczy były czerwone płaczu. Doprowadziłam go do takiego stanu. Nie wybaczę sobie tego nigdy.

Bez żadnych sprzeciwów spakowałam swoje rzeczy i opuściłam mieszkanie. Postanowiłam wyjechać. Odciąć się od tego wszystkiego. Chcę zacząć żyć na nowo. Z dala od wszystkich, których skrzywdziłam. 

 

Miłość łatwiej znosi nieobecność lub śmierć niż zwątpienie lub zdradę.